OOGGETUIGE, DE / A PERTE DE VUE

• Imprimer
• E-mail

Ce thème n’a jamais été traité en littérature ou au cinéma et est basé exclusivement sur des rapports médicaux et des journaux tenus par des patients. Paul Anderson, aveugle depuis vingt ans, habite avec son père, qui est veuf. Un jour il consent à subir la fameuse opération du professeur Strampelli. 

L’oeil opéré de Paul fonctionne, mais son cerveau n’arrive pas à donner une interprétation significative aux différents stimulants visuels. Alors qu’il était un aveugle bien équilibré, il ressemble maintenant à un handicapé mental qui se trouve plongé à l’âge adulte dans la vision primaire d’un nouveau-né qui est obligé “d’apprendre à voir”. Désespérément il essaie de découvrir les innombrables objets de la création entière, les uns après les autres,une exploration qui occupe l’enfance entière d’un voyant. Il est plus tragique pour un tel patient de retrouver la vue que pour un voyant de la perdre. Le chirurgien fait appel à une pédagogue italienne, Margot Pascoli, qui essaie de motiver Paul pour suivre son entraînement visuel. La rééducation de Paul est l’allégorie d’une renaissance personnelle à partir du moment où il réussit à ‘voir’ la première fleur, la première aurore, son propre corps, le visage de son père et celui de Margot, qui involontairement se trouve impliquée dans une double relation amoureuse.

Dit thema is nooit eerder behandeld in de literatuur of film en is uitsluitend gebaseerd op medische rapporten en dagboeken van patiënten.Paul Anderson, die al twintig jaar blind is, woont samen met zijn vader, een weduwnaar. Op zekere dag laat hij zich overhalen om de bekende Strampelli-operatie te ondergaan.Het geopereerde oog van Paul functioneert, maar zijn hersenen zijn niet in staat een zinvolle betekenis te geven aan de verschillende visuele stimuli.
De evenwichtige blinde jonge man lijkt nu op een mentaal gehandicapte, die op volwassen leeftijd in de primaire gezichtsfase belandt van een pasgeborene die moet ‘leren zien’. Wanhopig probeert hij de talloze voorwerpen van de hele schepping, één voor één, te ontdekken, een exploratie waaraan een ziende zijn hele jeugd besteedt. Voor zo’n patient is het tragischer te leren zien, dan voor een ziende om blind te worden. De chirurg doet beroep op een Italiaanse pedagoge, Margot Pascoli, om Paul te ‘leren zien’. Zij tracht Paul te motiveren om haar visuele trainingsmethode te volgen. Paul’s revalidatie wordt de allegorie van een persoonlijke wedergeboorte zodra hij erin slaagt de eerste bloem, de eerste dageraad, zijn eigen lichaam, het gezicht van zijn vader en dat van Margot te ‘zien’, die ongewild in een dubbele liefdesrelatie verwikkeld raakt.

This theme never before has been treated in literature or film and is based exclusively on medical reports and diaries of patients.Paul Anderson, who is blind for twenty years, consents to undergo the famous Strampelli-operation.Paul’s operated eye functions but his mind is unable to interpret the different visual stimuli. The surgeon appeals to an Italian pedagogue, Margot. She tries to motivate Paul to follow her visual training method. Paul’s re-education becomes a personal rebirth and Margot becomes unwillingly involved in a double love affair.

https://vimeo.com/175605375

• Précédent
• Suivant